اندیمِشک از شهرهای شمال استان خوزستان است. شهر در ارتفاع ۱۷۶ متری از سطح دریا و در کوهپایه زاگرس میانی قرار گرفته است. مبنای شکل گیری شهر از ایستگاهی به نام صالحآباد که در سال ۱۳۰۷ بنیانگذاری شد
آغاز گردید.اندیمشک دارای معدن شن، سنگ و گچ در ایستگاه شهبازان است.راه آهن این شهر به عنوان بخشی از راهآهن تهران-جنوب از نقاط حساس به شمار میآید. اندیمشک بخشی از ناحیه راه آهن استان لرستان است.این شهر در مسیر جاده ترانزیت کشوری قرار دارد. اندیمشک در ۷۲۰ کیلومتری تهران و ۱۲۰ کیلومتری اهواز جای دارد.
تاریخچه
اندیمشک در کنار خرابههای شهر قدیم «لور» و «اری ترین» ساخته شدهاست.لور شهری آباد بوده که مورخین نیز از آن نام بردهاند،اما از قرون و سطی به بعد از آبادی آن کاسته شده. در روزگار فتحعلی شاه قاجار شخصی به نام حاج صالح خان مکری (حکمران شوشتر و دزفول) در کنار ویرانههای باستانی شهر لور دژی ساخت و آنرا قلعه «صالح آباد» نامید، ودیری نگذشت که راه آهن سراسری جنوب افتتاح شد و صالح آباد، اندیمشک نامیده شد.در این دوران بود که اندیمشک راه گسترش و پیشرفت را پیمود. شهر اندیمشک از نظر موقعیت راههای ترانزیت اصلی و مرکزی در قسمت بسیار مهمی میباشد،زیرا تنها شهری است که استان خوزستان، لرستان، ایلام و کرمانشاه را به هم ارتباط میدهد.در سمت شمال شرقی شهر، دشتی بایر است که از قدیم مردم به آن لور گفتهاند و همان سرزمین عیلام تاریخی میباشد.این شهر راه ارتباط با شوش و انشان بود که از دیرباز بسیار با اهمیت بوده است.
مردم شناسی و گویشها
مردم اندیمشک اکثرا از قوم هستند. مردم اندیمشک بیشتر به زبان فارسی و لری صحبت میکنند ولی زبانهای دیگری مانند بختیاری و لکی نیز رایج میباشد. جمعیت این شهرستان بر پایه نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۰ بالغ بر ۱۶۷،۱۲۶ نفر میباشد.
اقوام
این شهر یکی از مراکز عمده گویشوران لری است. گویش ساکنان اندیمشک عمدتاً گویشهای لری مانند لری خرم آبادی و لری بالاگریوه ای است.اندیمشک از دیرباز بخشی از مناطق قشلاقی مردم لر به ویژه ساکنان استان لرستان کنونی به شمار میرفته که پس از یکجا نشینی عشایر در آغاز حکومت پهلوی هم اکنون بخش عمدهای از ساکنین این شهر از طوایف و ایلات گوناگون لر هستند که از آن جمله میتوان به ایل بالاگریوه، سگوند، پاپی و بختیاری اشاره کرد.
منابع:
ویکی پدیا
کتاب های دایرة المعارف اندیمشک،اندیمشک شناسی،اندیمشک و اندیمشکیها